Ruim tweehonderd activisten voor je neus, vastbesloten om in te breken in je stal. Daar sta je dan als boer, in je eentje tegenover een overmacht. Vroeger, op straat, was je enige overlevingskans de bluf. De grootste van het stel eruit pakken, die een geweldige slag voor z’n harses geven en dan maar hopen dat de rest van de groep zo onder de indruk was dat ze afdropen. Anno 2019 riskeer je met die strategie een gevangenisstraf.
De boer in Boxtel was verstandig en deed het niet. Dus drongen de activisten de stal binnen, mochten ze tien uur blijven zitten om hun statement te maken en konden ze op vertoon van hun ID ongestraft weer huiswaarts keren. Akkerbouwer annex Nieuwe Oogst-columnist Piet Hermus uit Zevenbergschen Hoek kwam er minder genadig af. Hij kreeg vanwege een aantal kritische klimaatcolumns een brief met een dooie rat erin, de zoveelste bedreiging. Daarop schreef hij in een volgende column dat het dubbelloopsgeweer voor mensen die zijn gezin bedreigen snel is gepakt. Politie op het erf en geweer meteen in beslag genomen. Banenrepubliek Nederland? Op twitter stond het.
De verharding van de strijd kan niet los worden gezien van het ‘framen en shamen’ van boeren dat al een tijd aan de gang is en door bepaalde dier- en milieuorganisaties vakkundig wordt georganiseerd. In het klimaatdebat wordt de veehouderij dikwijls aangewezen als hoofdschuldige. Uitstervende insecten? Komt door de boeren. Vervuiling van het oppervlaktewater? Komt door de boeren. Afname van de biodiversiteit? Juist. Uitsterven van weidevogels? De boeren. Ontbossing van tropische oerwouden voor veevoer? Fijnstof? Allemaal de schuld van de boeren. Wie zich er een beetje in verdiept, weet dat de feiten dikwijls anders liggen dan organisaties met bepaalde agenda’s graag doen willen laten geloven.
Links. Rechts. Midden. Voor dierhouderij. Tegen dierhouderij. De winst van ‘het bezet van Boxtel’ is dat door de vele publiciteit het grote publiek wat serieuzer gaat meedoen in de discussie over veehouderij. Boxtel pakte wat dat betreft heel gunstig uit voor de veehouderij. De actie van de dieractivisten werd breed veroordeeld, er werd geluisterd naar het verhaal van de boeren en er was begrip voor de manier waarop boeren in Nederland voedsel produceren. Ook was er veel applaus voor de spontane boerenactie #doesnormaal, die opriep tot een fatsoenlijke discussie over de rol van de boer in Nederland. Een verharding van strijd is nooit leuk, maar brengt wel dichter bij die fundamentele discussie of we nog door willen met de veehouderij in dit land. Volgens mij gaf het gros van Nederland een vrij duidelijk antwoord: Ja, graag!
Jelle Feenstra, hoofdredacteur
jfeenstra@langsdemelkweg.nl
